Bóbr europejski (Castor fiber) jest gatunkiem ziemnowodnego gryzonia z rodziny bobrowatych (Castoridae). Uważany za największego gryzonia Eurazji. Masa ciała dorosłego osobnika dochodzi do 30 kg, a długość ciała do 110 cm. Prowadzi nocny tryb życia. Może przebywać nieprzerwanie pod wodą do 15 minut. Bóbr należy do nielicznego grona gatunków, które potrafią przystosować środowisko do własnych potrzeb. Dzięki wyjątkowo silnym siekaczom bobry potrafią ściąć bardzo grube drzewa. Do najbardziej charakterystycznych śladów funkcjonowania bobrów w środowisku należą budowane przez nie tamy i żeremia. W lesie potrafi wyrządzać szkody nie tylko ścinając drzewa ale również przyczyniając się do zatapiania i wymakania fragmentów lasu. W większości krajów europejskich bóbr europejski podlega ochronie na podstawie „Konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk” a także tzw. „dyrektywy siedliskowej”. W Polsce jest gatunkiem częściowo chronionym.

Zwierzyna w lasach od wielu lat budzi wiele emocji.

Spacerowicze, miłośnicy przyrody z pewnością chcieliby na każdym kroku spotykać śpiewające ptaszki, sarnę czy też jelenia. Podobne odczucia mają myśliwi. Gospodarze - leśnicy mają jednak do zrealizowania jedną z wielu misji, do których należy zachowanie ciągłości lasu. Ścięte stare drzewa musi zastąpić młode pokolenie pochodzące z sadzenia lub z samosiewu. Duża presja roślinożernych ssaków często niweczy trudy leśników poprzez zgryzanie, wydeptywanie, czemchanie i spałowanie drzewek, szczególnie cennych gatunków liściastych, a także modrzewia i jodły. Przeprowadzona w 2014 roku inwentaryzacja szkód istotnych od zwierzyny (ponad 20% uszkodzonych młodych drzew) na terenie RDLP w Katowicach ujawniła 3,1 tys. ha uszkodzonych upraw, oraz 2,7 tys. ha ospałowanych młodników.

Próby poprawy bytowania zwierzyny poprzez wykładanie drzew zgryzowych, utrzymanie w dobrej kulturze łąk śródleśnych, uprawianie poletek łowieckich, paśniki lizawki sztuczne wodopoje są niewystarczające.

Wysokie stany zwierzyny płowej zmuszają corocznie do ochrony upraw i młodników, co jest realizowane poprzez grodzenia upraw, mechaniczne i chemiczne zabezpieczanie sadzonek przed zgryzaniem i spałowaniem za pomocą różnych osłon i repelentów.

Dariusz Hutka